Zwapnienie kości – co to jest? Przyczyny, objawy i leczenie

Zwapnienie kości – na czym polega?

To odkładanie się soli wapnia w kościach. Może ono przebiegać łagodnie lub też stanowić efekt złośliwego nowotworu. Zmiany strukturalne kości znacząco osłabiają ich wytrzymałość, przez co zwiększa się podatność pacjenta na różnorodne urazy. Istnieje wiele przyczyn, które prowadzą do anomalii anatomicznych. Odwapnienie kości może być spowodowane wiekiem, gdyż wraz z upływem lat tkanka kostna obumiera i kumulują się w niej sole wapnia. W grupie podwyższonego ryzyka znajdują się też osoby chorujące na niedoczynność tarczycy oraz pacjenci, zmagający się ze schorzeniami układu moczowego.

Jak wygląda leczenie zwapnienia kości?

W diagnostyce wykorzystuje się standardowe badania RTG i USG, a ponadto oznaczenie gęstości witamin K i D, poziomu wapnia oraz analizę gęstości kości. Jednym z istotnych elementów leczenia jest zmiana nawyków żywieniowych. W celu zahamowania procesu zwapnienia kości należy jeść codziennie dużo warzyw, owoców i białego mięsa. Zaleca się również picie co najmniej 1,5 lita wody/dobę. Nie można natomiast pić alkoholu i palić papierosów, gdyż tego typu używki mogą przyspieszyć zwapnienie kości. Warto również zadbać o odpowiednią i regularną aktywność fizyczną. Nie zaleca się jednak uprawiania sportów kontaktowych, gdyż zwiększają ryzyko poważnych kontuzji.

W leczeniu zwapnienia kości świetne efekty przynoszą suplementacja witamin i fizjoterapia. Dobrane indywidualne ćwiczenia pozwalają na wzmocnienie szkieletu i zmniejszenie dolegliwości bólowych. Jeśli zwapnienie kości jest skutkiem określonej choroby, wówczas to ona stanowi główną oś leczenia. Osoby, które zmagają się z uciążliwym bólem, mogą stosować leki przeciwbólowe przepisane przez lekarza. W przypadku zwapnienia kości o podłożu nowotworowym ortopeda przekierowuje pacjenta do onkologa.

Czym jest odwapnienie kości?

To inaczej demineralizacja. Z odwapnieniem mamy do czynienia wówczas, gdy kości pozbawione są odpowiedniej ilości jonów wapnia. Taki stan towarzyszy m.in. osteoporozie i osteopenii. Odwapnione kości bardzo często określane są jako miękkie. Zmniejsza się wówczas ich masa i wytrzymałość. Proces naturalnego odwapnienia rozpoczyna się w wieku 30 lat. Specjaliści zalecają zatem, by uważać na dietę, gdyż złej jakości, tłuste jedzenie może przyspieszyć zmniejszenie gęstości kości.

Leczeniem odwapnienia kości zajmuje się reumatolog bądź ortopeda. Zazwyczaj koncentruje się wokół suplementacji witamin D i K2, kolagenu oraz wapnia. Niezbędna jest również zmiana diety. W codziennych posiłkach nie może zabraknąć białego mięsa, warzyw, owoców i ryb. To właśnie one dostarczają organizmowi naturalnych witamin i wapnia.

Zwapnienie tkanek miękkich

Określane również jako kalcyfikacja, polega na odkładaniu się soli wapnia w tkankach miękkich. Bardzo często współtowarzyszy różnorodnym chorobom, zwiększając ryzyko poważnych urazów. Przyczyny zwapnienia tkanek miękkich to niedobór witaminy K i zaburzone proporcje witaminy D względem wapnia, co skutkuje dysfunkcjami gospodarki minerałów w organizmie. Anomalie te wynikają z nadmiernej suplementacji wit. D, która przy niedoborze witaminy K zanadto intensyfikuje wchłanianie wapnia. Najczęstsze objawy kalcyfikacji to ból, stan zapalny, obrzęk, ograniczony zakres ruchu, nadmierna wrażliwość na dotyk.

Zwapnienie tkanek miękkich można leczyć na kilka sposobów, w zależności od stanu pacjenta i miejsca kalcyfikacji. Najczęściej stosowane metody to:

farmakoterapia – leki przeciwbólowe i przeciwzapalne,

fizjoterapia – ultradźwięki, laseroterapia, krioterapia,

operacja chirurgiczna (w poważnych przypadkach).

Zwapnienie kości lub tkanek miękkich wymaga konsultacji z profesjonalnym ortopedą. Warto pamiętać, by nie odwlekać wizyty u specjalisty. Leczenie wdrożone na wczesnym etapie zwapnienia kości może przynieść zadowalające efekty.