Złamanie kości łonowej – objawy, leczenie i rehabilitacja

Złamanie kości łonowej – przyczyny i objawy

Złamanie kości łonowej zwykle bywa następstwem wypadku komunikacyjnego, urazu sportowego lub upadku z dużej wysokości. Najczęściej występuje wraz z urazem kości biodrowej i/lub kulszowej.

Jednym z charakterystycznych objawów pęknięcia kości łonowej jest silny ból w okolicy miednicy, uniemożliwiający poruszanie. Co ważne, promieniuje do kończyn dolnych. Może również pojawić się gorączka, ból cewki moczowej i krwiomocz. Czasami dochodzi do zatrzymania moczu. U niektórych pacjentów obserwuje się skrócenie kończyny.

Diagnostyka pęknięcia kości łonowej obejmuje wywiad i badania obrazowe. Specjalista może zlecić tomografię komputerową, rezonans magnetyczny, USG lub RTG.

Leczenie złamania kości udowej – jak wygląda?

Sposób postępowania zależy od tego, czy doszło do złamania jednej, czy dwóch gałęzi kości łonowej. W pierwszym przypadku należy odpoczywać w łóżku przez 4-6 tygodni, a następnie przejść proces pionizacji. Jak leżeć przy złamaniu kości łonowej? Odpowiednia pozycja łagodzi ból i napięcie mięśniowe. Kolano powinno być zgięte, podobnie jak biodro, które ma pozostawać w lekkim odwodzeniu. Pacjent może chodzić z balkonikiem lub o kulach, zgodnie z zaleceniami lekarza. W ten sposób nie obciążamy nadmiernie złamanej kości.

Czas zrastania zależy od stopnia i rozległości złamania, ale zakłada się, że proces gojenia zajmuje 12 tygodni. U osób starszych osteogeneza przebiega wolniej, w związku z tym należy się liczyć z dłuższym powrotem do zdrowia.

Jak przebiega leczenie złamania kości łonowej? Jeśli doszło do obustronnego pęknięcia kości łonowej i kulszowej, zakłada się wyciągi szkieletowe z obciążeniem 4-6 kg. Zdejmuje się je po 6 tygodniach. Po 12 tygodniach podejmuje się próby obciążania kończyny.

Pęknięcie kości łonowej – rehabilitacja

Fizjoterapia odgrywa kluczową rolę w procesie rekonwalescencji. Zazwyczaj trwa od 12 do 17 tygodnia od pęknięcia kości łonowej. Rehabilitacja obejmuje ćwiczenia zwiększające zakres ruchu, wzmacniające i poprawiające koordynację ruchową. Intensywność treningów powinna być dostosowana do stanu zdrowia pacjenta. Dzięki temu minimalizujemy ryzyko powikłań i ponownego urazu.

Ponadto stosuje się kinesiotaping (plastrowanie dynamiczne), które redukuje obrzęk i przyspiesza wchłanianie krwiaków. Wskazana jest również magnetoterapia, przyspieszająca proces odbudowy kostnej. Oprócz tego należy wprowadzić profilaktykę przeciwodleżynową, polegającą przede wszystkim na odpowiedniej pielęgnacji skóry. Warto także stosować dietę bogatą w wapń i witaminę D, ponieważ wzmacnia kości.

Pęknięcie kości łonowej – profilaktyka

Aby zminimalizować ryzyko złamań, powinniśmy przestrzegać przepisów ruchu drogowego. Ponadto postępujmy zgodnie z zasadami BHP w miejscu pracy. Osoby starsze są szczególnie podatne na urazy, dlatego zadbajmy o ich bezpieczeństwo. Przede wszystkim usuńmy przeszkody i potencjalne zagrożenia, takie jak dywaniki i ostre kanty mebli. Zwróćmy uwagę, żeby włączniki światła znajdowały się na wysokości 110-120 cm, a powierzchnia do spania nie sięgała powyżej kolan. Możemy również zamontować uchwyty w łazience i kuchni, które zapewniają dodatkowe wsparcie.

Niezależnie od tego, czy uprawiamy sport dla przyjemności, czy jesteśmy profesjonalnymi sportowcami, przygotujmy się dobrze do każdego treningu. Pamiętajmy o rozgrzewce, rozciąganiu i regeneracji. Zadbajmy również o ogólne przygotowanie motoryczne. W ten sposób minimalizujemy ryzyko kontuzji. Objętość, długość i częstotliwość treningową dostosujemy do swoich możliwości. W razie potrzeby skorzystajmy z pomocy specjalisty.