Złamanie Bennetta (bokserskie) – przyczyny, objawy i leczenie

Złamany kciuk – objawy

Mianem złamania bokserskiego określamy złamanie skośne I kości nadgarstka ze współistniejącym urazem powierzchni stawowej i podwichnięciem w stawie śródręczno-nadgarstkowym. Do typowych objawów zaliczamy ból w okolicy nadgarstka lub u nasady kciuka. Nie powinniśmy ich bagatelizować, w przeciwnym razie możemy doprowadzić do upośledzenia funkcji kciuka. Dolegliwości bólowe nasilają się podczas poruszania nadgarstkiem, uścisku dłoni, czy zaciskania w pięść. Może im towarzyszyć obrzęk, zwłaszcza nad piątą kością śródręcza. W zaawansowanych przypadkach pojawia się deformacja w miejscu urazu. Chorzy skarżą się też często na uczucie mrowienia, drętwienia i ograniczoną ruchomość dłoni.

Na tego typu uraz narażeni są nie tylko bokserzy, lecz także bramkarze, zawodnicy rugby i osoby trenujące wschodnie sztuki walki. Dochodzi do niego w wyniku nadmiernej siły działającej na kciuk zgięty w stawie.

Złamanie bokserskie – leczenie

Jeśli doszło do złamania Benetta, przeważnie wprowadza się leczenie zachowawcze, polegające na nastawieniu kości. Repozycję zamkniętą przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. W przypadku niewielkiego przemieszczenia można unieruchomić dolną nasadę kciuka. Druty Kirschnera zwykle zakłada się na 4-6 tygodni. Po wizycie kontrolnej pacjent zostaje skierowany na rehabilitację, przywracającą ruchomość stawu. Nie zawsze można jednak przeprowadzić repozycję zamkniętą. W takiej sytuacji stosuje się repozycję otwartą z wewnętrzną stabilizacją przy pomocy śrub.

Złamanie bokserskie – rehabilitacja

W potwierdzeniu rozpoznania złamania bokserskiego wykonuje się badanie RTG w projekcji przednio-tylnej i bocznej.

Proces powrotu do sprawności składa się z kilku etapów:

Faza unieruchomienia – 0-4 tygodnie po zabiegu. Dobrze dobrane ćwiczenia służą nie tylko redukcji bólu i obrzęku, lecz także zapobiegają ograniczeniu ruchomości w stawach. Przede wszystkim polegają na zginaniu i prostowaniu palców, z wyjątkiem kciuka. Kończynę unosimy powyżej poziomu serca, aby uniknąć obrzęku. Możemy wykonywać delikatne ruchy nadgarstkiem, o ile specjalista nie widzi przeciwwskazań.

Faza wstępnej mobilizacji – 4-6 tygodni. Po zdjęciu opatrunku gipsowego koncentrujemy się na przywróceniu sprawności nadgarstka i kciuka. W tym celu delikatnie zginamy, prostujemy, odwodzimy i przywodzimy kciuk. Możemy też ściskać piłeczkę, aby aktywować mięśnie. Oprócz tego powinniśmy dotykać opuszkiem kciuka pozostałe palce. Ćwiczenia warto połączyć z terapią manualną i masażem.

Faza zaawansowanej mobilizacji i wzmacniania (6-12 tygodni) – ma na celu zwiększenie siły chwytu i przywróceniu zakresu ruchu w stawie nadgarstkowo-śródręcznym. Podczas wykonywania ćwiczeń warto wykorzystywać gumy oporowe i małe przedmioty, takie jak monety i koraliki. W ten sposób nie tylko wzmacniamy mięśnie kciuka, lecz także poprawiają motorykę małą.

Faza funkcjonalna (powyżej 12 tygodni) – służy przywróceniu sprawności ręki w codziennych czynnościach. Ponadto zmniejsza ryzyko nawrotu urazu. Warto skonsultować się z fizjoterapeutą, który ułoży dla nas plan treningowy.

Złamanie Bennetta – profilaktyka

Niezależnie od tego, czy trenujemy hokej, boks, czy piłkę ręczną, powinniśmy nosić rękawice ochronne. W ten sposób znacząco minimalizujemy ryzyko urazów. Wielu specjalistów zaleca noszenie bandaża elastycznego lub opaski usztywniającej, aby chronić kości i stawy przed przeciążeniem. Warto również regularnie wykonywać ćwiczenia wzmacniające mięśni przedramienia i dłoni. Można do nich wykorzystać gumę oporową lub piłeczkę. W ten sposób poprawimy siłę chwytu.

Ważną rolę odgrywają także ćwiczenia stabilizacyjne, które rozwijają zdolności motoryczne. Polegają one na chwytaniu przedmiotów o różnym kształcie i wielkości. Zadbajmy o prawidłową technikę podczas uprawiania sportów i wykonywania codziennych czynności, dzięki czemu minimalizujemy ryzyko przeciążeń.