Spondyloza szyjna i lędźwiowa – co to jest, jakie są objawy, leczenie

Czym jest spondyloza szyjna?

Najczęściej dotyka ona osoby powyżej 60. roku życia. Spondyloza to zmiany zwyrodnieniowe kręgów, krążków międzykręgowych, chrząstek, stawów kręgosłupa oraz więzadeł. Objawem tych anatomicznych anomalii jest ból, który w początkowej fazie odczuwany jest tylko w trakcie wykonywania ruchu ciała. Z czasem dolegliwości nasilają się i w zaawansowanym stadium utrudniają nawet spokojny, długi sen. Spondyloza szyjna powoduje ból z tyłu głowy, który promieniuje wzdłuż barku, ramienia i łokcia. Dodatkowe symptomy to zawroty i utrudnione wykonywanie ruchów.

Spondyloza szyjna z wielopoziomową dyskopatią

Pierwszym etapem choroby zwyrodnieniowej jest dyskopatia. Polega ona na występowaniu zmian patologicznych kilku, znajdujących się obok siebie kręgów. Spondyloza szyjna z wielopoziomową dyskopatią to poważne schorzenie, które objawia się uwypukleniem jądra krążka międzykręgowego, co wywołuje ucisk rdzenia kręgowego wraz z jego kanałem i korzeniami. Pacjent odczuwa wówczas:

ból,

zaburzenia czucia,

osłabienie siły mięśniowej,

ograniczenia w zmianach pozycji szyi.

W leczeniu spondylozy z wielopoziomową dyskopatią stosuje się najczęściej fizjoterapię, gdyż to ona przynosi najlepsze efekty. Dużą popularnością cieszy się tzw. Metoda McKenziego. Polega ona na pracy z fizjoterapeutą i samodzielnych ćwiczeniach wykonywanych przez pacjenta w domu. W rehabilitacji główną rolę spełniają pozycje niskie, niepowodujące bólu. Pacjent uczy się również technik, które chronią kręgosłup przed nadmiernym obciążeniem, np. w trakcie pracy biurowej. W metodzie McKenziego chodzi zatem o zmianę w postrzeganiu swojego ciała. Pacjent uczy się funkcjonować w taki sposób, by jak najlepiej chronić swój kręgosłup.

Czym jest spondyloza lędźwiowa?

Odcinek lędźwiowy najczęściej ulega zwyrodnieniu. Pacjent odczuwa wówczas silny ból, który utrudnia siedzenie, chodzenie i leżenie. Zaczyna się on od lędźwi, przez pośladki i uda, promieniujący aż do kolan. Trudno jednoznacznie wskazać przyczyny choroby. Spondyloza lędźwiowa, podobnie jak szyjna, może być skutkiem:

urazu,

ciężkiej pracy fizycznej lub biurowej, w czasie której ciało przeważnie znajduje się w pozycji siedzącej,

nadmierna ruchliwość stawów,

zmiany genetyczne,

cukrzyca,

otyłość,

neuropatie.

Choć choroba dotyka zazwyczaj osoby starsze, do lekarzy zgłaszają się również młodzi pacjenci. Spondyloza diagnozowana jest na podstawie objawów oraz badania RTG. Na zdjęciu widać wówczas zmniejszenie szpary stawowej, torbiele w podchrzęstnej warstwie kości oraz osteofity.

Leczenie spondylozy lędźwiowej

Prowadzi się je wieloetapowo i za każdym razem dobierane jest do stanu pacjenta. U osób z otyłością (nadwagą) wprowadza się odpowiednią dietę redukcyjną oraz proste aktywności fizyczne, które nie będą zbyt mocno obciążać kręgosłupa. Leczenie spondylozy lędźwiowej może również koncentrować się na wykluczeniu wad postawy. U niektórych pacjentów stosuje się laski, stabilizatory, kule, pomagające w utrzymaniu prawidłowej pozycji kręgosłupa lub kończyn, jeśli występują jakieś zmiany w ich budowie.

Zarówno w spondylozie lędźwiowej, jak i szyjnej niezbędne jest wprowadzenie fizjoterapii. To ona zwiększa szansę na ograniczenie uciążliwego bólu. W walce ze spondylozą pomocne są także zabiegi regenerujące. Wszystko zależy tak naprawdę od potrzeb, przyczyny choroby, wieku i stanu zdrowia pacjenta. Czasami konieczne jest leczenie operacyjne, jednak są to bardzo rzadkie przypadki.

Spondyloza to poważne schorzenie, którego nie należy bagatelizować. W przeciwnym razie może dojść do poważnych komplikacji, wymagających interwencji chirurga. Warto również pamiętać, by dbać o swój kręgosłup, chroniąc go tym samym przed spondylozą, dyskopatią i innymi patologicznymi zmianami.