Norma GFR i eGFR – co to za wskaźniki?

Norma EGFR

Kirens kreatyniny (GFR) umożliwia ocenę przesączenia kłębuszkowego, natomiast eFGR dodatkowo bierze pod uwagę masę ciała, wiek i płeć badanego. Wskaźnik jest wyrażany w mililitrach na minutę na 1,73 m2 powierzchni ciała. Norma Egfr wynosi powyżej 90 ml/min/1,73 m2, pod warunkiem że nie ma innych nieprawidłowości. Wynik mieszczący się na poziomie 60-89 ml/min/1,73 m2 wskazuje na łagodne pogorszenie funkcji nerek. Zazwyczaj nie powoduje to żadnych objawów.

O przewlekłej chorobie nerek świadczy wynik poniżej 60 ml/min/1,73 m2, a poniżej 15 ml/min/1,73 m2 sugeruje schyłkową niewydolność nerek. W takiej sytuacji wprowadza się leczenie nerkozastępcze, polegające na hemodializie, dializie otrzewnowej, hemofiltracji lub przeszczenie. Stosuje się je wtedy, gdy tradycyjne metody (nawodnienie, dieta i leki) nie przynoszą zamierzonego efektu.

Jakie są przyczyny niskiego EGFR?

Badanie GFR znajduje zastosowanie w przypadku diagnostyki przewlekłej choroby nerek. Można go również wykorzystać do monitorowania progresji niewydolności nerek. Wskaźnik pomaga w podjęciu decyzji o rozpoczęciu dializy lub przeszczepie.

EGFR poniżej normy może wskazywać na ostre uszkodzenie nerek, do którego dochodzi w wyniku infekcji, odwodnienia lub toksyn. W niektórych przypadkach spowodowany jest przewlekłym zapaleniem nerek, cukrzycą, miażdżycą lub nadciśnieniem tętniczym. Wśród możliwych przyczyn wymienia się także:

Schorzenia autoimmunologiczne (przede wszystkim toczeń rumieniowaty układowy i zespół Goodpasture’a – choroba przebiegająca z zapaleniem kłębuszków nerkowych i/lub naczyniami włosowatymi płuc z występowaniem przeciwciał przeciw błonie podstawnej),

Hipowolemię – zmniejszenie przepływu krwi przez nerki spowodowane biegunką, niewystarczającym spożyciem płynów lub nadmiernym poceniem,

Zaburzenia sercowo-naczyniowe – niewydolność serca prowadzi do zmniejszenia perfuzji, czyli przepływu płynu ustrojowego przez nerki, z kolei zwężenie tętnicy nerkowej ogranicza dopływ krwi do narządu.

Zaburzenia metaboliczne i leki nefrotoksyczne.

Proces starzenia.

Zakażenia układu moczowego (zwłaszcza odmiedniczkowe zapalenie nerek).

Obturację dróg moczowych (będącą skutkiem przerostu prostaty, czy kamieniami nerkowymi).

Początkowo EGFR poniżej normy nie powoduje żadnych objawów, z biegiem czasu mogą jednak pojawić się takie dolegliwości jak nadciśnienie tętnicze, zmęczenie, obrzęki, skąpomocz, a nawet bezmocz. Niektórzy chorzy skarżą się na brak apetytu, nudności, wymioty i świąd.

EGFR poniżej normy – sposób postępowania

W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości lekarz skieruje nas na dodatkowe badania laboratoryjne – kreatyninę, analizę ogólną moczu, glukozę, mocznik i elektrolity. Wskazane jest również wykonanie USG nerek, pozwalające na ocenę wielkości, kształtu, struktury i położenia narządu. Specjalista sprawdza też stan nadnerczy, węzłów chłonnych i naczyń jamy brzusznej. Niekiedy przeprowadza się USG Dopplera tętnic nerkowych, które umożliwia ocenę kierunku i prędkości przepływu krwi w naczyniach krwionośnych. Jeśli lekarz podejrzewa pierwotne błoniaste kłębuszkowe zapalenie nerek, najprawdopodobniej skieruje nas na biopsję. Podczas badania pobiera się niewielki fragment miąższu nerkowego, który podlega ocenie pod mikroskopem. Biopsję wykonuje się w znieczuleniu miejscowym.

EFGR i kreatynina – co warto wiedzieć?

Kreatynina i EFGR to kluczowe parametry w ocenie nerek. Warto robić je razem, aby lepiej określić stan narządu. Im wcześniej uda się wykryć nieprawidłowości, tym większa szansa na wyleczenie. Organizm produkuje kreatyninę w stałych ilościach, proporcjonalnie do masy mięśniowej. Związek jest wydalany niemal wyłącznie przez nerki, dlatego jego poziom odzwierciedla zdolności filtracyjne narządu. Podwyższone stężenie kreatyniny może wskazywać na nieprawidłowości, ale nie wystarcza do postawienia pełnej diagnozy.