Liszaj obrączkowy

Liszaj obrączkowy

Liszaj obrączkowy (płaski) to schorzenie skóry, paznokci oraz błon śluzowych. Najczęściej objawia się w formie drobnych, czerwonych grudek, którym towarzyszy uporczywy świąd. Zdarza się, że wykwit zmienia swoją barwę, przybierając szary odcień. Liszaj obrączkowy ma fazę remisji, po której może dojść do odnowienia objawów. Schorzenie dotyczy zarówno dorosłych, jak i dzieci, ale najczęściej są to pacjenci od 30. do 60. roku życia. Lekarze zakładają, że liszaj obrączkowy rozwija się wraz z innymi chorobami, np. cukrzyca. Nierzadko dotyka on osoby, które przeszły silny wstrząs psychiczny.

Liszaj u niemowlaka

Bardzo często mylony jest z liszajcem zakaźnym, który dotyka dzieci do 6. roku życia. Klasyfikowany jako schorzenie bakteryjne objawia się nie tylko czerwonym pierścieniem na skórze i świądem, ale również bólem i gorączką. Należy zaznaczyć, że liszaj płaski i liszajec zakaźny są do siebie bardzo podobne, dlatego po zaobserwowaniu niepokojących przebarwień u malucha, zaleca się konsultację z pediatrą.

Jak rozpoznać liszaj u niemowlaka?

Liszaj u niemowlaka przejawia się zazwyczaj kilkumilimetrowymi grudkami, które mają czerwony, purpurowy lub niebieski kolor. Powierzchnia wykwitów jest błyszcząca, z charakterystyczną siateczką. Liszaj u niemowlaka może pojawiać się w obrębie nadgarstków, dłoni, pępka bądź przedramion. W obrazie histopatologicznym stwierdza się obfity naciek z limfocytów, a komórki naskórka ulegają zwyrodnieniu. Brak jednoznacznej przyczyny sprawia, że w leczeniu liszaja u niemowląka stosuje się środki, zwalczające objawy, m.in. maści i opatrunki.

Liszaj u psa

Liszaj u psa przejawia się apatią, rozdrażnieniem i gryzieniem sierści w okolicy miejsca powstawania zmian skórnych. Do weterynarzy zgłaszają się najczęściej właściciele szczeniaków, jednak ze schorzeniem zmagają się również zwierzaki, które przebyły jakąś infekcję. Liszaj u psa bardzo często stanowi efekt osłabienia układu immunologicznego. Należy jednak zaznaczyć, że jest to choroba bakteryjna, tak jak liszajec zakaźny (a nie liszaj obrączkowy). Na skórze czworonoga pojawiają się wówczas krosty, ropne grudki, małe guzki itp. W diagnostyce choroby wykorzystuje się m.in. cytologię skóry oraz analizę krwi. Warto również przedstawić weterynarzowi wszystkie zaobserwowane u psiaka objawy. Leczenie dostosowywane jest do stanu pacjenta. Najczęściej są to antybiotyki, które pies musi przyjmować przez kilka tygodni. W celu złagodzenia objawów zaleca się też stosowanie specjalnego szamponu leczniczego. Warto zaznaczyć, że liszajec nie jest chorobą, która zagraża życiu psa. Nie oznacza to jednak, że należy ignorować niepokojące symptomy.

Liszaj u kota

Podobnie jak w przypadku psów, jest to choroba bakteryjna. Liszaj u kota przejawia się wcześniej opisanymi grudkami, krostami, przebarwieniami itp. Może również dojść do gubienia sierści. Liszaj u kota ma podobne symptomy jak alergia skórna. Warto zatem udać się do weterynarza w celu wykonania odpowiednich badań diagnostycznych. Liszajec bakteryjny, tak jak liszaj obrączkowy, nie ma jednoznacznej przyczyny. Może być spowodowany osłabieniem odporności, zaburzeniami hormonalnymi lub podatnością na infekcje skórne. Liszajec bakteryjny nierzadko dotyka również dojrzałe koty, które z racji wieku nie mają już tak silnego organizmu. U takich czworonogów stosuje się zazwyczaj terapię antybiotykową. U młodszych kotów nie trzeba nawet wprowadzać leczenia farmakologicznego. Liszajec może ustąpić sam, bez ingerencji specyfików weterynaryjnych.

Liszaj obrączkowy to schorzenie, które warto skonsultować z dermatologiem lub z pediatrą, jeśli zmiany pojawia się na skórze dziecka. W przypadku infekcji grzybiczej zwierzaka, konieczna jest natomiast konsultacja z weterynarzem. Warto pamiętać, by nie zwlekać z wizytą u specjalisty.