Dna moczanowa – przyczyny, objawy, leczenie i dieta

Jakie są objawy dny moczanowej?

Dna moczanowa jest przewlekłą chorobą metaboliczną, wynikającą z nadmiernego gromadzenia się kwasu moczowego w organizmie i odkładaniem kryształów w tkankach. Schorzenie ma charakter nawrotowy, co oznacza, że objawy ustępują i pojawiają się na nowo. Ostry atak podagry dotyczy zazwyczaj dużego palca u nogi, ale może również objąć kostki, kolana, czy nadgarstki. Nagły, silny ból stawu zazwyczaj zaczyna się w nocy lub nad ranem. Może być tak intensywny, że nawet dotyk pościeli sprawia ogromny dyskomfort. W większości przypadków towarzyszą mu dreszcze, gorączka, obrzęk i zaczerwienienie. Chorzy skarżą się też na ograniczoną ruchomość stawu, świąd i łuszczenie skóry. Nie bagatelizujmy wspomnianych dolegliwości, w przeciwnym razie narażamy się na częste nawroty.

Leczenie dny moczanowej w fazie ostrego ataku i remisji

W pierwszym przypadku leczenie służy złagodzeniu objawów i ograniczeniu stanu zapalnego. Farmakoterapia obejmuje zastosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), glikokortykosteroidów lub kolchicyny. Wskazany jest także odpoczynek, robienie zimnych okładów i picie dużej ilości wody. Należy również unikać alkoholu i produktów bogatych w puryny. Owoce morza, mięso czerwone i podroby mogą nasilać dolegliwości. Ostry atak podagry ustępuje w ciągu kilku dni – dwóch tygodni, ale nieleczony artretyzm prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia narządów wewnętrznych i narządu ruchu, a w konsekwencji – do niepełnosprawności.

Z kolei leczenie dny moczanowej w fazie remisji ma na celu redukcję stężenia kwasu moczowego we krwi, co zmniejsza ryzyko ataków. W większości przypadków stosuje się następujące medykamenty:

Inhibitory oksydazy ksantynowej – hamują produkcję kwasu moczowego. Allopurynol jest wskazywany jako lek pierwszego wyboru. Dawkę zwiększa się stopniowo, monitorując przy tym pracę nerek i wątroby. Z kolei osoby z niewydolnością nerek zazwyczaj przyjmują Febuksostat.

Leki urykozuryczne – zwiększają wydalanie kwasu moczowego. Zaliczamy do nich lesinurad, probenecyd i benzbromaron.

Docelowe stężenie kwasu moczowego powinno wynosić poniżej 6 mg/dl, a poniżej 5 mg/dl u pacjentów z zaawansowaną chorobą. Konieczne są regularne badania kontrolne, najlepiej co 3-6 miesięcy. Nie wolno przerywać leczenia, nawet w przypadku ustąpienia objawów. W przeciwnym razie narażamy się na atak zapalenia stawów.

Domowe leczenie dny moczanowej

Aby farmakoterapia przyniosła zamierzonych efekt, należy wprowadzić zmiany w stylu życia i regularnie monitorować poziom kwasu moczowego. Nie dopuszczajmy do odwodnienia. Pamiętajmy o tym zwłaszcza podczas upałów i aktywności fizycznej. Utrzymujmy też prawidłową masę ciała, a jeśli zmagamy się z nadprogramowymi kilogramami, powinniśmy stopniowo je redukować. Nagłe chudnięcie przyczynia się do wzrostu kwasu moczowego. Zdrową dietę połączmy z regularną aktywnością fizyczną.

Zalecane są ćwiczenia aerobowe – pływanie, spacery, jazda na rowerze, jogging. Podagra często współistnieje z przewlekłą chorobą nerek, hiperlipidemią, cukrzycą typu 2, czy nadciśnieniem tętniczym. Leczenie tych schorzeń zmniejsza ryzyko ataków zapalenia stawów.

W razie silnego bólu starajmy się, jak najwięcej odpoczywać i stosujmy zimne okłady.

Dieta przy dnie moczanowej – co jeść, a czego unikać?

Przede wszystkim wzbogaćmy dietę o produkty niskopurynowe, takie jak niskotłuszczowy nabiał, jaja, orzechy i nasiona. Możemy również spożywać rośliny strączkowe (w umiarkowanych ilościach), warzywa, owoce i pełnoziarniste produkty zbożowe. W swoim menu uwzględnijmy też źródła zdrowych tłuszczów – oleje roślinne, awokado, pestki dyni i słonecznika, nasiona sezamu. Zadbajmy o to, żeby znalazły się w nim produkty o właściwościach przeciwzapalnych – wiśnie, truskawki, cytrusy, borówki, kurkuma i imbir.

Ze swojego jadłospisu wykreślmy krewetki, małże, tłuste ryby, dziczyznę. Unikajmy też alkoholu, zwłaszcza piwa i napojów wysokoprocentowych, ponieważ podnoszą poziom kwasu moczowego. Zrezygnujmy również ze słodzonych napojów gazowanych. Z drugiej strony powinniśmy pić przynajmniej 2-3 l wody dziennie, aby wspomóc jego wydalanie przez nerki.