Wszy łonowe (wszawica łonowa) - objawy i leczenie

Jakie są najczęstsze przyczyny wszawicy łonowej?

Do zakażenia wszą łonową najczęściej dochodzi podczas kontaktu płciowego, ale transmisja patogenów odbywa się także podczas korzystania z tej samej odzieży, ręczników, czy pościeli. Dojrzałe pasożyty zwykle są jasnoszare, co utrudnia ich wykrycie. Aby tak się stało, należy wyrwać włos. W odchodach wszy łonowej wywołują reakcję alergiczną, ale nasilenie objawów zależy od indywidualnych predyspozycji organizmu.

Samica składa 200-300 jaj miesięcznie, które osiągają dojrzałość w ciągu 2-3 tygodni. Gnidy przyczepiają się do włosów specjalną wydzieliną. Można je usunąć za pomocą specjalnego grzebienia z gęsto osadzonymi zębami.

Jakie są objawy wszawicy łonowej?

Dolegliwości zwykle pojawiają się po kilku tygodniach od zakażenia. Typowym objawem jest dokuczliwe swędzenie, nasilające się w nocy, gdy pasożyty wykazują największą aktywność. Oprócz tego można zaobserwować szare lub sinofioletowe plamy. Zmiany skórne, tzw. plamy błękitne, występują przede wszystkim na brzuchu, udach i klatce piersiowej, czyli w miejscach ukąszenia przez wszy. Dochodzi wówczas do hemolizy, czyli rozpadu czerwonych krwinek. Nie powinniśmy drapać zmian, w przeciwnym razie możemy doprowadzić do nadkażenia. Niekiedy stwierdza się powiększenie pachwinowych węzłów chłonnych. Dochodzi do niego w wyniku reakcji alergicznej.

Wszawica łonowa – co warto wiedzieć?

Wszawica łonowa może wystąpić u osób w każdym wieku. U dzieci pasożyty często zajmują brwi i rzęsy. Uporczywy świąd przyczynia się do drapania tej okolicy, co zwiększa ryzyko rozwoju zapalenia spojówek i brzegów powiek.

Okres wylęgania trwa 30 dni, kiedy pasożyty zaczynają się namnażać i atakować większe obszary ciała. Ze względu na sposób zarażania wszawica łonowa jest zaliczana do chorób wenerycznych, co ważne, może współistnieć z innymi infekcjami intymnymi.

Wszawica łonowa – leczenie

Jeśli podejrzewamy, że za wystąpienia dokuczliwych objawów odpowiada wesz łonowa, zgłośmy się do dermatologa, ginekologa lub wenerologa. Lekarz przeprowadzi wywiad, po czym dokładnie obejrzy skórę pod mikroskopem. W ten sposób może stwierdzić ewentualną obecność pasożytów. Jajeczka wesz łonowych są owalne i kuliste, lokalizują się głównie w okolicach intymnych. W przypadku zajęcia powiek i rzęs aplikujemy na nie wielokrotnie wazelinę kosmetyczną, po czym usuwamy pasożyty za pomocą pęsety. Możemy także sięgnąć po fizostygminę w postaci maści do oczu.

Jeśli pasożyty umiejscowiły się w okolicach intymnych, specjalista najprawdopodobniej zaleci stosowanie permetryny (w postaci żelu, szamponu lub kremu) i preparatu z cyklometikonem lub dimetikonem (w formie roztworu, szamponu, bądź lotionu). Medykamenty są bezpieczne dla dzieci, kobiet w ciąży i karmiących piersią. Po zakończeniu kuracji należy sprawdzić, czy pozbyliśmy się wesz, a jeśli nadal są, powtarzamy leczenie. Przypominamy, że powinno ono objąć wszystkich domowników. Ważna jest również regularna wymiana pościeli, bielizny i ręczników, a także pranie ich w wysokiej temperaturze. Ponadto zachowajmy abstynencję seksualną, dzięki czemu minimalizujemy ryzyko zakażenia.

Wszy łonowe – jak się ich pozbyć?

W przypadku stwierdzenia wszawicy łonowej u jednego z domowników warto umówić się do lekarza. Specjalista zbada skórę, a w razie wykrycia pasożytów dobierze odpowiednią terapię. W przypadku uporczywego świądu zaleca się stosowanie roztworu z lindanu na noc. Po 8-10-dniowej kuracji wskazane jest jej powtórzenie, tym razem sięgnijmy po maść rtęciową lub preparat z dimotikonem. Substancja skutecznie zwalcza pasożyty, nie podrażniając przy tym skóry.