Objaw Trendelenburga – co to jest i jak leczyć?

Test Trendelenburga — na czym polega?

Próba Trendelenburga pozwala ocenić mięśni pośladkowych — mniejszego i średniego — zwanymi również mięśniami miedniczno-krętarzowymi. Podczas stania powinny się one kurczyć, co sprawia, że macica po stronie zgiętej nogi zostaje uniesiona lub pozostaje w pozycji zbliżonej do horyzontalnej. To z kolei gwarantuje harmoniczny chód. W przeciwnym razie staje się on kaczkowaty, zwłaszcza przy obustronnym zwichnięciu stawu biodrowego. Jeśli doszło do zajęcia tylko jednej stronie, chory zazwyczaj utyka. Wynika to ze skrócenia fazy podparcia i uwypuklenia biodra do boku. Im szybciej wykryta przypadłość, tym większa skuteczność leczenia.

Próba Trendelenburga – interpretacja

Wspomniane badanie wykonuje się w przypadku podejrzenia uszkodzenia lub upośledzenia osłabienia mięśni wynikającego z porażenia, czy zwichnięcia stawu biodrowego, bądź przebytej operacji w tej okolicy. O dodatnim objawie Trendelenburga mówimy wtedy, gdy miednica pochyla się w stronę nieobciążonej kończyny. W takiej sytuacji stwierdza się niewydolność mięśni odwodzicieli stawu biodrowego.

Wynik próby Trendelenburga jest ujemny, gdy kolce biodrowe i przednie utrzymują się na jednym poziomie. W niektórych przypadkach dochodzi nawet do ich uniesienia po stronie niepodpartej nogi.

Objaw Trendelenburga – przyczyny

Jedną z głównych przyczyn jest zanik mięśni pośladków. Objaw Trendelenburga może również wynikać z przebytych urazów lub jałowej martwicy w obrębie stawu biodrowego (choroby Pethesa). Do pozostałych powodów zaliczamy szpotawość biodra, złamanie szyjki kości udowej, czy powikłania po operacjach.

Pozycja Trendelenburga – leczenie

Aby zaplanować skuteczną terapię, należy ustalić powód pozytywnego testu Trendelenburga. Jeśli wynika ono z jakiegoś schorzenia, powinniśmy wdrożyć leczenie przyczynowe. W przypadku zaniku mięśni pośladków wskazana jest kinezyterapia. Służy ona przede wszystkim nauce prawidłowej postawy i wzmocnieniu mięśni. Warto ją połączyć z masażem, kinesiotapingiem (plastrowaniem dynamicznym) i zabiegami fizykoterapeutycznymi. W ten sposób można zapobiegać przykurczom i zwiększyć ruchomość stawu biodrowego.

Objaw Trendelenburga – konsekwencje

Nie wolno bagatelizować objawu Trendelenburga, w przeciwnym razie narażamy się na skrzywienie kręgosłupa, przykurcze i zanik mięśni. Często towarzyszy mu objaw Duchenna’a, charakteryzuje się opadaniem miednicy na zdrową stronę. Dochodzi wówczas do przesunięcia środka ciężkości, na co wskazuje nachylenie klatki piersiowej w stronę kończyny podpartej o podłoże. Z jednej strony zapobiega to przewróceniu, ale prowadzi do utrwalenia nieprawidłowej postawy.

Jak postępować w przypadku pozytywnego testu Trendelenburga? W takiej sytuacji niezbędna jest współpraca lekarza ortopedy z fizjoterapeutą i rehabilitantem.

Zestaw ćwiczeń na zanik mięśni pośladkowych

Słabe mięśni pośladkowe przyczyniają się do wady postawy, co z kolei prowadzi do dolegliwości bólowych. Aby tego uniknąć, powinniśmy regularnie wykonywać treningi wzmacniające dolne partie ciała. Wśród sprawdzonych ćwiczeń znajdują się przysiady, wykroki, mostki pośladkowe, unoszenie nogi w bok w klęku podpartym, czy deska boczna z odwodzeniem nogi.

Aby uniknąć kontuzji, pamiętaj o rozgrzewce i rozciąganiu. Zadbajmy o prawidłową technikę ich wykonywania, dzięki czemu przyniosą pożądany efekt. W razie potrzeby skonsultujmy się z trenerem personalnym lub fizjoterapeutą. Ćwiczenia na zanik mięśni pośladkowych warto połączyć z następującymi aktywnościami:

skakanka,

jazda na rowerze,

wchodzenie po schodach,

pływanie.

Regularne ćwiczenia wzmacniają mięśnie pośladków, dzięki czemu nie tylko pozwalają cieszyć się wysportowaną sylwetką, lecz także pozwalają utrzymać prawidłową postawę ciała. W ten sposób możemy zapomnieć o bólu pleców.