Zakażenia grzybicze: Jakie są najczęstsze choroby wywołane przez grzyby i jak je leczyć?

Zakażenie grzybicze, czy bakteryjne – jak je rozróżnić?

Infekcje intymne mogą być wywołane przez grzyby lub bakterie. Aby je odróżnić, należy wziąć pod uwagę kolor i zapach wydzieliny. W pierwszym przypadku pojawia się grudkowate upławy. Ich kolor zależy od rodzaju grzyba. Mogą być zielonoszare, białawe lub żółtawe. Jeśli chodzi o zapach, często przypomina słodkawą woń drożdży, ale zdarza się bezwonna wydzielina. Ponadto występuje uporczywe swędzenie okolic intymnych. Na infekcję bakteryjną wskazuje białoszara, jednolita wydzielina o zbitej konsystencji i rybim zapachu. Upławy podrażniają skórę, dlatego okolice odbytu i sromu mogą być obrzęknięte i zaczerwienione.

W razie potrzeby warto sprawdzić pH pochwy za pomocą papierka lakmusowego. W przypadku infekcji bakteryjnej odczyn przekracza 4,5, przy zakażeniu grzybiczym nie różni się od fizjologicznego (wynosi 3,6-4,5). Lekarz może też zlecić wykonanie następujących badań:

wymaz z pochwy,

Chlamydia trachomatis PCR z kanału szyjki macicy,

antymykogram,

Grzybica po antybiotyku

Antybiotykoterapia przyczynia się do namnażania patogennych mikroorganizmów, jednocześnie powoduje spadek probiotyków. Należy więc pamiętać, że może powodować skutki uboczne. Zakażenie grzybicze po antybiotyku jest jednym z najczęstszych działań niepożądanych. Zazwyczaj dotyczy ono pochwy, okolic odbytu, jamy ustnej, czy całego przewodu pokarmowego. Ryzyko zakażenia grzybiczego wzrasta w przypadku:

diety bogatej w węglowodany,

ciąży,

obniżonej odporności,

zaburzeń hormonalnych,

antykoncepcji hormonalnej.

Aby zmniejszyć ryzyko zachorowania, warto stosować probiotyki. W ten sposób wzmocnimy naturalną barierę organizmu.

Grzybica penisa – czynniki ryzyka

Najczęstszą przyczyną zakażenia grzybiczego u mężczyzn są drożdżaki Candida albicans. Na kandydozę prącia wskazuje ból, pieczenie i swędzenie. Zmiany chorobowe obejmują żołądź i napletek, ale niekiedy rozprzestrzeniają się na pachwiny, skórę okolic intymnych i szparę międzypośladkową. Do czynników ryzyka zaliczamy:

niedostateczną lub nadmierną higienę,

dietę bogatą w cukier,

cukrzycę,

długotrwałe stosowanie sterydów, antybiotyków lub antydepresantów,

noszenie obcisłej bielizny,

stosunek płciowy bez prezerwatywy z osobą cierpiącą na grzybicę narządów rodnych,

stosowanie środków plemnikobójczych,

niedobory odporności.

Grzybicze zakażenie skóry – przyczyny i objawy

Wbrew pozorom grzybica nie wynika z nieprzestrzegania zasad higieny, lecz nagminnego stosowania detergentów uszkadzających barierę hydrolipidową skóry. Do zakażenia grzybami drożdżopodobnymi może dojść podczas:

podczas przymierzania butów w sklepie,

noszenia pożyczonych tenisówek, butów narciarskich lub łyżew,

pobytu w hotelu, pensjonacie, sanatorium, czy szpitalu,

korzystania ze wspólnych przyborów toaletowych,

noszenia zbyt ciasnego obuwia,

korzystania z usług salonów urody, nieprzestrzegających standardów higieny.

Objawy grzybiczego zakażenia skóry różnią się w zależności od rodzaju patogenu i umiejscowienia. Jednymi z najczęstszych symptomów są brązowe lub czerwone plamy, świąd i miejscowy obrzęk. Niekiedy towarzyszy im nieprzyjemny zapach wydobywający się z fałd skórnych i pęcherzy wypełnionych płynem, które z czasem pękają, tworząc rany.

Jak leczy się grzybicze zakażenie skóry?

Sposób leczenia zakażeń grzybiczych zależy od rozległości i nasilenia zmian. W przypadku łagodnego przebiegu zakażenia stosuje się środki przeciwgrzybicze o działaniu miejscowym, takie jak: szampon, maść, krem, żel, spray lub lakier do paznokci. Preparaty zawierają amorolfinę, terbinafinę lub ketokonazol. Jeśli nie przyniosą spodziewanego efektu, wdraża się leczenie ogólnoustrojowe. Polega ono na stosowaniu środków doustnych z itrakonazolem lub flukonazolem. Terapia trwa od jednego do kilku tygodni. W tym czasie pacjent powinien pozostawać pod kontrolą specjalisty.