Rak sutka - objawy i leczenie nowotworu

Czy rak piersi i sutka to to samo?

Rak piersi i rak sutka często są błędnie używane zamiennie. W pierwszym przypadku mówimy o nowotworze złośliwym rozwijającym się z tkanki gruczołowej, służącej do produkowania pokarmu. Z kolei drugie pojęcie powinno być stosowane wyłącznie do choroby określonej części piersi. Sutek składa się z tkanki gruczołowej i otaczającej ją tkanki tłuszczowej. Nowotwór złośliwy sutka jest rzadkim typem raka piersi.

Nowotwór złośliwy sutka – objawy

Dolegliwości zależą od stopnia zaawansowania choroby, początkowo może przebiegać bezobjawowo. W takiej sytuacji zmiany wykrywa się przypadkowo podczas samobadania, mammografii, czy USG piersi. Z czasem pojawiają się następujące objawy:

zaczerwienienie, świąd lub mrowienie sutka i/lub otoczki,

spłaszczenie brodawki sutkowej,

krwawa lub żółtawa wydzielina z sutka,

zgrubiała lub łuszcząca się skóra na brodawce sutkowej lub wokół niej.

Guzek na sutku u kobiety – czynniki ryzyka

Do głównych czynników ryzyka nowotworu złośliwego sutka zaliczamy:

wiek (największy odsetek zachorowań obserwuje się u kobiet w wieku 50-70 lat),

płeć (choroba dotyczy w 99% kobiet, ale zdiagnozowany u mężczyzn ma zdecydowanie gorsze rokowania),

uwarunkowania genetyczne (mutacja w genach BRCA1 i BRCA2 mogą wywoływać choroby nowotworowe),

palenie tytoniu i nadużywanie alkoholu,

długotrwałą ekspozycję na promieniowanie jonizujące,

otyłość,

hormonalną terapię zastępczą (HTZ).

Do jakiego lekarza z guzem sutka?

Początkowo nowotwór sutka przypomina niewielkie stwardnienie lub guzek, które można wykryć podczas prysznica albo kąpieli. W takiej sytuacji warto skonsultować się ze specjalistą. Ginekolog onkolog stwierdza, czy zmiana ma charakter łagodny, czy złośliwy. Specjalista bierze pod uwagę naciekanie nowotworu na pobliskie tkanki i obecność przerzutów odległych.

Nie każdy guz na sutku u kobiety ma charakter złośliwy, niejednokrotnie mamy do czynienia ze zmianami łagodnymi związanymi z zaburzeniami hormonalnymi. Lekarz może również wykryć torbiel, tkankę bliznowatą lub fragment twardszej, ale prawidłowej tkanki gruczołowej. Jeśli jednak wyczuwamy jakiś guzek, powinniśmy niezwłocznie umówić się do ginekologa onkologa.

Badania profilaktyczne

Rakowi sutka często towarzyszą guzy w innych miejscach piersi, dlatego należy dokładnie ją zbadać. W tym celu wykonuje się mammografię, czyli bezpieczne i nieinwazyjne badanie gruczołów piersiowych. Do uzyskania serii zdjęć wykorzystuje ona promieniowanie jonizujące. Podczas badania stosuje się dwie projekcje: z boku na bok i z góry na dół. W niektórych przypadkach wykonuje się dodatkowe zdjęcia celowane. Podczas badania uciska się piersi, co może powodować dyskomfort. Należy zaznaczyć, że jest to konieczne, aby uzyskać wiarygodne wyniki.

Jeśli lekarz stwierdzi nieprawidłowości, skieruje pacjentkę na biopsję, podczas której pobiera się kilka wycinków z piersi, po czym poddaje się je badaniu histopatologicznemu. W ten sposób można ocenić charakter zmian.

Jak przebiega leczenie nowotworu sutka?

Chociaż nowotwór sutka występuje znacznie częściej u kobiet, nie oznacza to, że nie może wystąpić u mężczyzn. Panowie nie mają tak rozwiniętych przewodów mlecznych, ani gęstej tkanki gruczołowej, co zmniejsza ryzyko zachorowania. Znacznie częściej diagnozuje się u nich ginekomastię, czyli przerost gruczołów piersiowych. Może ona dotyczyć nawet 30-50% panów, a do głównych czynników ryzyka zaliczamy geny, nadwagę i zaburzenia hormonalne.

Leczenie guza na sutku u mężczyzny nie różni się zbytnio od tego, jakie stosuje się u kobiet. Zazwyczaj specjalista kieruje pacjenta na operację, podczas której usuwa się pierś z guzem. W przypadku podejrzenia przerzutów do okolicznych węzłów chłonnych można je wyciąć. Nierzadko stosuje się radioterapię, która uzupełnia leczenie chirurgiczne. Można ją również wykorzystać u pacjentów, którzy nie kwalifikują się do operacji. W przypadku nowotworów hormonozależnych wdraża się leczenie hormonalne. Jeśli nie przynosi ono spodziewanych rezultatów, stosuje się chemioterapię. Po zakończeniu leczenia ważną rolę rolę odgrywa rehabilitacja i wsparcie psychologa.