Marazm – rodzaje, przyczyny, objawy i leczenie

Niedożywienie typu marasmus – przyczyny, objawy i leczenie

Niedożywienie typu marasmus jest związane z przewlekłym niedoborem białka i kalorii. Może powodować spadek odporności, zobojętnienie, utratę masy mięśniowej, osłabienie i obniżoną temperaturę ciała. Niekiedy przyczynia się do anemii, przedwczesnego starzenia się skóry, nadmiernego wypadania włosów, niewydolności krążeniowo-oddechowej, czy zespołu złego wchłaniania. Należy zaznaczyć, że stężenie albuminy i białka całkowitego zazwyczaj mieści się w zakresie normy.

Na niedożywienie białkowo-kaloryczne narażone są:

osoby starsze,

pacjenci z chorobami przewodu pokarmowego,

pacjenci z zaburzeniami odżywiania,

osoby pozostające na diecie niskokalorycznej,

chorzy na nowotwory,

osoby po urazie lub operacji.

Diagnostyka obejmuje szczegółowy wywiad i badania antropometryczne. Specjaliści często posługują się wskaźnikiem BMI, korzystając z poniższego wzoru:

BMI= masa ciała (kg) / (wzrost [m])2

O niedożywieniu mówimy wtedy, gdy wskaźnik BMI wynosi poniżej 18,5 kg/m2. Pamiętajmy, że jest to stan chorobowy, w związku z tym wymaga opieki medycznej. W przeciwnym razie może prowadzić do śmierci. Leczenie polega na stosowaniu specjalnych preparatów odżywczych doustnie lub przez zgłębnik nosowo-jelitowy.

Marazm – czym jest?

Zastanawiasz się, jaka jest definicja marazmu? To stan zobojętnienia, apatii, niechęci do podejmowania wyzwań. Pacjenci uważają, że życie nie ma sensu. Nie obowiązują jasne kryteria diagnostyczne, w związku z tym możemy do niego zaliczyć zarówno lekkie przygnębienie, jak i poważne zaburzenie nastroju.

Nie powinniśmy jednak mylić marazmu z depresją. W pierwszym przypadku mamy do czynienia ze stanem zniechęcenia, a w drugim – z jedną z najczęstszych chorób psychicznych wymagających leczenia. Należy zaznaczyć, że marazm może być objawem depresji, schizofrenii, nerwicy lub zespołu pourazowego. Często wskazuje też na wyczerpanie psychiczne lub fizyczne.

Marazm może być związane z naszym temperamentem i osobowością, ale nierzadko wynika z wychowania. W grupie ryzyka znajdują się osoby, które miały surowych lub nadopiekuńczych rodziców.

Jak wyjść z marazmu?

Początkowo pojawia się uczucie zniechęcenia i bezsilności, które z czasem się nasila. Nie widzimy efektów swoich działań, w związku z tym nie zamierzamy podejmować nowych wyzwań. Niektórzy pacjenci idealizują przyszłość, dlatego nie chcą niczego zmieniać. Marazmu często doświadczają osoby z niskim poczuciem wartości. Strach przed porażką hamuje je przed działaniem, ale z drugiej nie są zadowolone z życia.

W pierwszej kolejności możemy sami zmotywować się do przezwyciężenia marazmu. Spróbujmy sobie przypomnieć, co kiedyś sprawiało nam radość. Może była to aktywność fizyczna, spotkanie z przyjaciółmi, fotografia, albo inne hobby?

Nadmiar obowiązków sprawia, że często zapominamy o piciu wody i regularnych posiłkach. W konsekwencji narażamy się na uczucie znudzenia i ciągłe zmęczenie. Aby tego uniknąć, warto skorzystać z aplikacji wspierających zdrowy styl życia. Zrezygnujmy z używek. Postarajmy się spać 7-9 godzin na dobę. Spróbujmy znaleźć równowagę między pracą a odpoczynkiem. Oprócz tego powinniśmy zdrowe nawyki żywieniowe. Wzbogaćmy dietę w białko, najlepiej pochodzenia zwierzęcego. Z drugiej strony ograniczmy tłuste potrawy i żywność typu fast food.

Jeśli dotychczasowe metody nie przyniosły oczekiwanego efektu, umówmy się do psychologa, psychiatry lub coacha. Specjalista ustali przyczynę marazmu, po czym podpowie, jak znaleźć motywację do działania. W pierwszej kolejności wybierzmy się do coacha lub psychologa. W niektórych przypadkach mogą nas skierować do psychiatry, który dodatkowo wdroży leczenie farmakologiczne.