Choroba Parkinsona: Objawy i leczenie

Jakie są przyczyny i pierwsze objawy choroby Parkinsona?

Przyczyny choroby Parkinsona nie są w pełni znane, ale naukowcy przypuszczają, że do jej rozwoju przyczyniają się czynniki genetyczne. Uszkadzają one układ nerwowy u osób z predyspozycjami genetycznymi. Można wówczas zaobserwować zmiany w istocie czarnej mózgu, co prowadzi do zmniejszenia ilości dopaminy.

Jakie są główne objawy choroby Parkinsona? Przede wszystkim obserwuje się bradykinezję, czyli spowolnienie ruchowe. Chory powoli ubiera się, porusza, czy mówi. Dodatkowo ma problemy z zainicjowanie czynności i ich przyspieszeniem. Oprócz tego możemy zaobserwować drżenie kończyn podczas spoczynku. Początkowo ustępuje, gdy chory sięga po przedmiot lub wykonuje jakąś czynność, ale w zaawansowanym stadium nie ustępuje podczas poruszania.

Jakie są jeszcze wczesne objawy choroby Parkinsona? Chorzy skarżą się na zawroty głowy i problemy z zachowaniem równowagi. Ponadto cierpią na sztywność mięśniową, która zazwyczaj dotyczy kończyn, ale może również objąć tułów. Zazwyczaj wskazuje na nią ból i drętwienie mięśni, a także wzmożone napięcie utrudniające lub uniemożliwiające wykonanie ruchu. Z biegiem czasu pojawiają się też takie objawy choroby Parkinsona jak:

zaparcia,

nadpotliwość,

zaburzenia pamięci,

omamy, urojenia,

stany lękowe,

depresja,

dyskinezy – mimowolne ruchy obejmujące kończyny, mięśnie tułowia i/lub twarz. Najczęściej są one płynne i nie do opanowania. Zwykle nie występują przez całą dobę, ale wtedy, gdy stężenie lewodopy jest najwyższe.

Ostatnie stadium – czym się charakteryzuje?

Ostatnie stadium choroby Parkinsona zazwyczaj trwa kilka lat. Pacjent cierpi na poważne zaburzenia motoryczne, w tym “zamrażanie” i sztywność mięśni. Może im towarzyszyć depresja, psychoza lub zmiany poznawcze. Pojawia się również problem nietrzymania moczu i oddawaniem stolca, a także spadki ciśnienia tętniczego. Chory zostaje przykuty do wózka inwalidzkiego lub łóżka. Schorzenie nie prowadzi bezpośrednio do śmierci, ale zwiększa ryzyko powikłań, które skracają życie. Ważne jest, aby osoba z chorobą Parkinsona, zwłaszcza w zaawansowanym stadium, miała dostęp do kardiologa, urologa, logopedy, dietetyka, psychologa i fizjoterapeuty.

Na czym polega leczenie choroby Parkinsona?

Ze względu na bezpieczeństwo chorego bardzo ważne jest wczesne rozpoznanie schorzenia i wdrożenie skutecznej terapii. Obejmuje ono stosowanie farmaceutyków, które zwiększają poziom dopaminy w mózgu. Oprócz tego leczenie choroby Parkinsona może być wzbogacone o neuroleptyk, lek przeciwdepresyjny, przeciwpadaczkowy i wspierające motorykę układu pokarmowego. W Polsce leczenie ma charakter objawowy, ale na świecie podejmuje się pierwsze próby powstrzymania neurodegeneracji, czyli stopniowego obumierania komórek nerwowych w mózgu. W tym celu wykorzystuje się m.in. przeciwciała monoklonalne i terapie genowe.

Warto również o nowoczesnych metodach terapii, takich jak pompa infuzyjna. Stały wlew produopy naśladuje procesy fizjologiczne, co znacząco zmniejsza ryzyko powikłań i wydłuża życie pacjenta. Urządzenie jest łatwe w obsłudze, dlatego można je stosować w warunkach domowych.

Głęboka stymulacja mózgu (DBS) jest jedną z nowoczesnych metod leczenia Parkinsona. Aby zakwalifikować się do zabiegu, pacjent musi spełniać określone kryteria. W tym celu poddaje się go obserwacji, ocenia stan ruchowy i sprawdza reakcję na lewodopę. Ponadto specjaliści uwzględniają czynniki genetyczne. W niektórych przypadkach mogą zdyskwalifikować chorego. Podczas zabiegu wszczepia się cienkie elektrody stymulujące pracę mózgu. Specjaliści podkreślają, że neurostymulator jest znacznie bardziej skomplikowany niż rozrusznik serca.

Do tej pory z proponowanej metody mogli skorzystać pacjenci poniżej 70 roku życia, obecnie pod uwagę bierze się głównie wiek biologiczny. Nie zakwalifikują się osoby z depresją, zaawansowanym otępieniem, czy istotnymi zmianami hiperintensywnymi i zanikowymi mózgu.