fbpx
Zaloguj się jako pacjent
Nie masz jeszcze konta pacjenta? Zajerestruj się
+48 22 688 79 25 Potrzebujesz pomocy? Zadzwoń!

Toczeń rumieniowaty układowy – przyczyny, objawy, leczenie

sie 31, 2024 | Gastrologia

Toczeń rumieniowaty układowy jest przewlekłym schorzeniem autoimmunologicznym, charakteryzującym się tym, że układ odpornościowy atakuje własne tkanki. Przyczynia się to do rozwoju stanu zapalnego, co prowadzi do uszkodzenia narządów. Choroba dotyczy głównie kobiet w wieku rozrodczym, a jej przebieg zależy od indywidualnych predyspozycji i sposobu leczenia. Z tego artykułu dowiesz się, jakie są najczęstsze objawy tocznia i do jakiego lekarza się udać!

Toczeń rumieniowaty układowy – przyczyny

Nie wiadomo, jakie są dokładne przyczyny tocznia układowego. Eksperci tłumaczą, że choroba rozwija się u osób genetycznie podatnych na zachorowanie, pod warunkiem wystąpienia czynników sprzyjających, takich jak:

  • przyjmowanie niektórych leków, takich jak interferon, prokainamid, hydralazyna
  • nadmierna ekspozycja na światło słoneczne,
  • narażenie na związki krzemu, aminy aromatyczne, rozpuszczalniki organiczne,
  • dieta wysokotłuszczowa, 
  • palenie tytoniu,
  • określone hormony (przede wszystkim u kobiet stosujących doustną antykoncepcję lub hormonalną terapię zastępczą),
  • zakażenie bakteryjne lub wirusowe.

Jakie są objawy tocznia rumieniowatego?

Początkowo pojawia się uczucie rozbicia i zmęczenia, którym może towarzyszyć brak apetytu, nagła utrata masy ciała, stan podgorączkowy lub gorączka. Chorzy skarżą się również na bóle mięśni, kości i stawów. Oprócz tego pojawiają się dolegliwości ze strony różnych organów, takie jak zmiany skórne, niewydolność nerek, miażdżyca, niestrawność, stany lękowe, osteoporoza, czy suchość i zmęczenie oczu. Toczeń trzewny często daje niespecyficzne objawy, co utrudnia postawienie diagnozy. Schorzenie charakteryzuje się naprzemiennymi okresami zaostrzeń i remisji.

Schorzenie może pojawić się w każdym wieku, ale średni wiek rozpoznania wynosi 11-14 lat. Objawy tocznia rumieniowatego u dzieci najczęściej występują nagle. Choroba u małych pacjentów zwykle ma cięższy przebieg niż u osób dorosłych. Może zaatakować nerki, skórę, układ nerwowy, a także doprowadzić do krwawienia do pęcherzyków płucnych i przyczynić się do zaburzeń hematologicznych. 

Toczeń układowy – diagnostyka

Jeśli zaobserwujemy u siebie objawy tocznia rumieniowatego, zgłośmy się do lekarza rodzinnego. Po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu zleci następujące badania:

  • morfologia krwi,
  • markery stanu zapalnego (OB i CRP),
  • badanie ogólne moczu,
  • kreatyninę,
  • transaminazy (ASPAT i ALAT).

Po rozpoznaniu tocznia trzewnego może wystawić skierowanie do immunologa lub reumatologa. Specjalista zleci oznaczenie obecności przeciwciał przeciwjądrowych ANA. W niemal wszystkich przypadkach otrzymuje się pozytywny wynik. W razie potrzeby skieruje pacjenta na dodatkowe badania:

  • anty-dsDNA (toczniowe zapalenie nerek),
  • test LBT (służy potwierdzeniu tocznia młodzieńczego),
  • RTG klatki piersiowej,
  • EKG i echo serca,
  • tomografia komputerowa,
  • rezonans magnetyczny.

Często wskazana jest również konsultacja u okulisty, neurologa, dermatologa, hematologa, czy psychiatry.

Toczeń – rokowania

Jakie są rokowania przy toczniu rumieniowatym? Na przestrzeni ostatnich lat wskaźnik przeżywalności zdecydowanie się poprawił. Statystyki pokazują, że nawet 75% chorych przeżywa 20 lat i więcej po postawieniu diagnozy.

Ile się żyje z toczniem? Specjaliści podkreślają, że choroba sama w sobie nie jest śmiertelna, ale prowadzi do groźnych powikłań. Możemy do nich zaliczyć niewydolność nerek, zakrzepicę, zawał jelita, nowotwory, czy zapalenie trzustki. Niemniej badania pokazują, że 80-90% pacjentów żyje dłużej niż 10 lat. Ile się żyje z toczniem układowym? W dużej mierze zależy to od momentu postawienia diagnozy. Im wcześniejsze rozpoznanie, tym mniejsze ryzyko wystąpienia powikłań. 

Jak leczy się tocznia rumieniowatego u dorosłych?

 Leczenie tocznia układowego służy uzyskaniu trwałej remisji, co pozwala zminimalizować ryzyko uszkodzenia narządów. Farmakoterapia polega na stosowaniu leków immunosupresyjnych, niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) i kortykosteroidów. Bardzo ważne jest prowadzenie zdrowego stylu życia (dieta przeciwmiażdżycowa, rzucenie palenia, umiarkowana aktywność fizyczna). Ponadto należy unikać ekspozycji na promieniowanie słoneczne. Warto rozważyć wsparcie psychologa i przyjmowanie szczepień.

niedobory witaminy D3 badania diagnostyczne laboratoryjne

Dodatkowe informacje:

  • Konsultacja odpłatna z Internistą jeżeli masz objawy przeziębienia TUTAJ
  • Strona Ministerstwa Zdrowia: Dla Zdrowia Polaków

 

Zobacz także