Tasiemiec nieuzbrojony – charakterystyka, cykl rozwoju, zakażenie, leczenie

Tasiemiec uzbrojony a nieuzbrojony

Tasiemiec uzbrojony osiąga około 3 metry długości, podczas gdy gatunek nieuzbrojony – nawet 10 metrów. W pierwszym przypadku żywicielem pośrednim jest świnia, zaś w drugim bydło. Do zakażenia dochodzi w wyniku spożycia niedogotowanego lub surowego mięsa wieprzowego zawierającego larwy (wągry) lub w wyniku przypadkowego połknięcia jaj pasożyta.

Możemy wówczas zmagać się z cysticerkozą, zwaną węgrzycą. Wywołują ją onkosfery (larwy) pasożyta, które osadzają się w narządach wewnętrznych, zazwyczaj w mięśniach lub mózgu. Przekształcają się tam w wągry. Choroba objawia się napadami padaczki, chronicznymi bólami i zawrotami głowy, zaburzeniami mowy, pogorszeniem, a nawet utratą wzroku. Wielu chorych skarży się też na apatię i otępienie. Czasami stwierdza się również wodogłowie i zespół wzmożonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego.

Jak wygląda cykl rozwojowy tasiemca uzbrojonego?

Cykl rozwojowy Taenia solium obejmuje dwóch żywicieli: pośredniego (świnię lub inne zwierzęta) i ostatecznego (człowieka). Tasiemiec produkuje jaja, które zostają wydalone wraz z kałem osoby zakażonej. Znajdują się w nich embriony (onkosfery), które mogą przetrwać w glebie, wodzie lub na roślinach, nawet kilka miesięcy. Po spożyciu przez zwierzę ulegają strawieniu w jego przewodzie pokarmowym. Przenikają przez ścianę jelita do krwiobiegu, skąd trafiają do mięśni, mózgu lub wątroby.

Tam przekształcają się w wągry, czyli larwy tasiemca ludzkiego. To otorbione struktury wypełnione płynem, które zawierają niedojrzałą główkę (skoleks) pasożyta. Człowiek zaraża się nim poprzez spożycie skażonego mięsa (niedogotowanego lub surowego). W przewodzie pokarmowym larwy uwalniają skoleks, który przyczepia się do jelita cienkiego za pomocą przyssawek i haczyków. Główka pasożyta wytwarza segmenty (proglotydy), które dojrzewają i wypełniają się jajami. Cykl rozwojowy tasiemca uzbrojonego od momentu zarażenia do pełnego rozwoju trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od jego etapu życia.

Budowa tasiemca – co warto wiedzieć?

Budowa pasożyta umożliwia przetrwanie i rozmnażanie się w organizmie żywiciela. Dorosły osobnik osiąga długość 2-7 m. Część grzbietowa i brzuszna są silnie spłaszczone, co zwiększa powierzchnię wchłaniania składników odżywczych. Tasiemiec uzbrojony posiada ryjek z haczykami, w przeciwieństwie do odmiany nieuzbrojonej. Dodatkowo został wyposażony w cztery przyssawki, które pomagają utrzymać się w jelicie. Tasiemiec nieuzbrojony posiada jedynie przyssawki.

Szyjka przyjęła postać wąskiego odcinka, odgrywającego rolę strefy wzrostu pasożyta. To właśnie tutaj powstają nowe proglotydy. Strobila to najdłuższa część tasiemca ludzkiego. Człony różnią się stopniem dojrzałości. Najbliżej szyjki znajdują się niedojrzałe płciowo proglotydy. Za nimi zlokalizowane są człony zawierające żeńskie i męskie narządy rozrodcze. Na końcu występują proglotydy wypełnione jajami, które odrywają się i zostają wydalane z kałem na zewnątrz. Wchłanianie substancji odżywczych odbywa się przez mikrokosmki. Układ nerwowy składa się z prymitywnych zwojów nerwowych i nerwów biegnących wzdłuż ciała.

Tanoza – profilaktyka

Istnieje kilka sposobów na zmniejszenie ryzyka wystąpienia tanozy, czyli zakażenia tasiemcem nieuzbrojonym. Przede wszystkim należy myć ręce przed jedzeniem i po skorzystaniu z toalety. Ponadto unikajmy kontaktu z osobami, które wykazują oznaki zakażenia. Wieprzowinę gotujmy przynajmniej przez 5 minut w temperaturze 70 stopni Celsjusza, aby zabić larwy.

Nie spożywajmy surowego lub niedogotowanego mięsa. Dokładnie myjmy owoce i warzywa, dzięki czemu pozbędziemy się ewentualnych jaj pasożyta. Jeśli podejrzewamy u siebie zakażenie tasiemcem, zgłośmy się niezwłocznie do specjalisty. Dzięki temu unikniemy groźnych powikłań, takich jak awitaminoza, padaczka i drgawki.