fbpx
Zaloguj się jako pacjent
Nie masz jeszcze konta pacjenta? Zajerestruj się
+48 22 688 79 25 Potrzebujesz pomocy? Zadzwoń!

Pleśniawki – przyczyny, objawy i leczenie

sie 6, 2024 | Gastrologia

Jeśli zauważyliśmy biały nalot na podniebieniu, języku, czy wewnętrznej stronie policzków, najprawdopodobniej mamy pleśniawki. Wykwity przypominają zsiadłe mleko i pojawiają się w wyniku zakażenia grzybiczego. Zwykle obserwuje się je u małych dzieci, co nie znaczy, że nie mogą wystąpić też później. Sprawdź, jakie są najczęstsze przyczyny pleśniawek u osób dorosłych i jak się je leczy!

Pleśniawki w jamie ustnej – przyczyny

Pleśniawki objawiają się biało-czerwonymi wykwitami w jamie ustnej. Zmiany są wywołane przez grzyby chorobotwórcze z rodziny Candida, zwane drożdżaki. Plamki pojawiają się głównie na języku, podniebieniu i wewnętrznej stronie policzków. Przypadłość dotyczy zarówno dzieci, jak i dorosłych.

Do wystąpienia pleśniawek w jamie ustnej dochodzi zazwyczaj w wyniku spadku odporności, dlatego często obserwuje się je u diabetyków, pacjentów onkologicznych i osób zakażonych HIV. Do czynników ryzyka zaliczamy także:

  • stosowanie wziewnych lub miejscowych sterydów,
  • długotrwałe podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej,
  • niedobory pokarmowe,
  • nieodpowiednią higienę jamy ustnej,
  • zaburzenia homeostazy jamy ustnej.

 Jak rozpoznaje się pleśniawki?

Pleśniawki na języku diagnozuje się na podstawie badań mykologicznych, polegających na pobraniu próbki materiału z zainfekowanego materiału. W ten sposób można ustalić, jakie grzyby wywołały objawy, co pozwala na wprowadzenie skutecznej antybiotykoterapii. Wcześniej jednak należy ustalić czynniki wywołujące zakażenie, a następnie je wyeliminować. Ponadto powinniśmy zadbać o stan jamy ustnej, aby uniemożliwić rozwój grzybów. 

Wiele osób zastanawia się, jak odróżnić pleśniawki od aft. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z infekcją grzybiczą, podczas gdy w drugim bolesne owrzodzenia są spowodowane urazem mechanicznym, stresem, niedoborem odporności lub alergią. Pleśniawki są zaraźliwe, w związku z tym uczula się rodziców, aby nie oblizywali łyżeczki lub smoczka pociechy. Pamiętajmy o regularnym wyparzaniu zabawek, szczególnie tych, które maluszek wkłada do buzi. Pleśniawki można łatwo zetrzeć, ale pojawia się wówczas ból i krwawienie. W ten sposób da się je jednak odróżnić od liszaja płaskiego i leukoplakii. 

Domowe sposoby na pleśniawki

Chociaż pleśniawki nie są niebezpieczne, mogą znacznie utrudnić mówienie, picie i jedzenie. Aby zminimalizować ryzyko ich powstania, regularnie wymieniajmy szczoteczkę do zębów. Zmieńmy też swoje przyzwyczajenia żywieniowe. Ograniczmy spożycie cukru, a sięgnijmy po nabiał. W ten sposób zadbamy o mikroflorę jelit. 

Pleśniawki obniżają jakość życia, dlatego tak ważna jest trafna diagnoza i wdrożenie odpowiedniego leczenia. W pierwszej kolejności warto wypróbować domowe sposoby, wśród nich znalazły się herbatki z szałwii lub rumianku. Aby złagodzić ból i pieczenie, możemy ssać kostki lodu. Wskazane jest również płukanie jamy ustnej roztworem soli fizjologicznej. W tym celu dodajmy 1 szklankę sody na szklankę wody. Możemy również płukać jamę ustną naparem z lawendy, szałwii lub rumianku.

Jak wygląda leczenie pleśniawek na języku?

Najczęściej wystarcza leczenie miejscowe obejmujące antybiotyki, preparaty do “pędzlowania” w jamie ustnej, maści, żele, spraye czy płukanki. W niektórych przypadkach stosuje się również medykamenty dermatologiczne, takie jak Clotrimazolum 1%. Kuracja powinna potrwać przynajmniej 2 tygodnie, pomimo ustąpienia objawów. W przeciwnym razie musimy się liczyć z ryzykiem nawrotu.

Pleśniawki u dzieci często nie powodują żadnych objawów, a pierwsze dolegliwości pojawiają się dopiero w zaawansowanym stadium. Z kolei dorośli najczęściej skarżą się na nieprzyjemny posmak, pieczenie i suchość w ustach.

 W przypadku łagodnych i umiarkowanych objawów zaleca się stosowanie preparatów z mikonazolem, nystatyną, wodnym roztworem gencjany lub dwuglukonianem chlorheksydyny. Jeśli leczenie nie przynosi zamierzonych rezultatów, wprowadza się środki przeciwgrzybicze. W ich składzie znajduje się flukonazol, kaspofungina, worykonazol, czy amfoterecyna. Oprócz tego warto sięgnąć po medykamenty, tworzące na zmianach warstwę ochronną. Farmakoterapię należy połączyć z odpowiednią higieną jamy ustnej. 

niedobory witaminy D3 badania diagnostyczne laboratoryjne

Dodatkowe informacje:

  • Konsultacja odpłatna z Internistą jeżeli masz objawy przeziębienia TUTAJ
  • Strona Ministerstwa Zdrowia: Dla Zdrowia Polaków

 

Zobacz także