Metoda Dennisona – co to jest, dla kogo i jakie ćwiczenia się wykonuje?

Metoda Dennisona – założenia

Gimnastyka mózgu została opracowana przez dr Paula Dennisona i jego żonę Gail. Prezentowana metoda zakłada, że aktywność fizyczna wspiera funkcje poznawcze i integrację sensoryczną. Regularny ruch wspiera tworzenie nowych synaps, co umożliwia rozwój zdolności motorycznych. Terapia składa się z prostych ćwiczeń, które angażują całe ciało. Wykonując je regularnie, możemy poprawić koordynację ruchową, zdolność uczenia się i koncentrację. Synchronizacja pracy mózgu i ciała sprzyja poprawie motoryki, co przydaje się w codziennym funkcjonowaniu.

Inspiracją do powstania gimnastyki mózgu Dennisona była obserwacja dzieci z trudnościami w nauce. Badania wykazały, że zaburzenia ruchowe wpływały na zdolności poznawcze. Harmonizacja półkul mózgowych ułatwia przetwarzanie informacji i rozwiązywanie problemów.

Metoda Dennisona powstała w latach 70 XX wieku i od tego czasu stale ewoluowała, dostosowując się do różnych potrzeb terapeutycznych i grup wiekowych. Ćwiczenia angażujące całe ciało wzmacniają połączenia między neuronami. To sprawia, że znajdują zastosowanie w pracy z osobami cierpiącymi na choroby neurodegeneracyjne.

Metoda Dennisona – zastosowanie

Metodę Dennisona wykorzystuje się w chorobach kręgosłupa, powięzi, mięśni i stawów. Opiera się na założeniu, że struktury ciała są ze sobą wzajemnie powiązane. Dysfunkcja jednej z nich powoduje ból, nadmierne napięcie lub ograniczenie ruchomości. Terapia jest dostosowywana do potrzeb pacjenta. Rehabilitant bierze pod uwagę specyfikę problemu i budowę anatomiczną chorego.

Gimnastykę mózgu Dennisona często stosuje się u dzieci z dysgrafią, dysleksją, ADHD, czy zaburzeniami integracji sensorycznej. Można ją również włączyć do terapii pacjentów po udarach, zmagających się z demencją lub chorobą Parkinsona. To także świetny sposób na opanowanie stresu i walkę z bezsennością. Coraz częściej wykorzystuje się ją w warsztatach biznesowych, ponieważ wspiera kreatywność i zdolność rozwiązywania problemów. Eksperci podkreślają, że gimnastyka mózgu nie może być alternatywą dla tradycyjnej terapii poznawczej, lecz jej uzupełnieniem.

Pozycja Cooka – na czym polega?

Pozycja Cooka znajduje zastosowanie w ćwiczeniach oddechowych i terapii manualnej. Skutecznie redukuje napięcie mięśniowe i pozwala odzyskać wewnętrzny spokój. Wykonuje się ją w pozycji leżącej, na miękkim, wygodnym podłożu. Pacjent opiera stopy o podłogę, ugina nogi w kolanach i układa swobodnie ręce na brzuchu lub klatce piersiowej. Taka pozycja rozluźnia mięśnie brzucha i odcinka lędźwiowego kręgosłupa, a także umożliwia oddychanie przeponowe. Pomoże nam uspokoić się w sytuacjach stresowych, np. przed egzaminem. Warto ją wykonywać pod okiem specjalisty, zwłaszcza jeśli cierpimy na choroby przewlekłe.

Kinezjologia – ćwiczenia

Zwolennicy gimnastyki mózgu zalecają picie wody małymi łykami przed i podczas ćwiczeń. Odpowiednie nawodnienie sprzyja lepszemu przewodnictwu nerwowemu i pracy mózgu. Pacjent może też rysować w powietrzu kształt odwróconej ósemki – jedną ręką, a następnie dwoma. W ten sposób wspieramy integrację półkul mózgowych i koordynację wzrokowo-ruchową. Warto również wykonywać powolne ruchy głową, aby rozluźnić mięśnie szyi. Takie ćwiczenie sprzyja też koncentracji.

Ważną rolę odgrywają ćwiczenia aktywizujące obie strony ciała równocześnie, np. dotykanie lewą ręką prawego kolana i odwrotnie. Specjaliści zalecają również naciskanie punktów energetycznych, w ten sposób można poprawić przepływ krwi do mózgu.

Chociaż gimnastyka mózgu cieszy się dużą popularnością, niektórzy naukowcy podważają jej skuteczność. Przede wszystkim zarzucają jej brak wystarczających badań naukowych potwierdzających jej efektywność. Niemniej jednak wielu terapeutów i pacjentów podkreśla, że wpłynęła ona pozytywnie na ich jakość życia.