Grypa typu B – jej objawy, przebieg i leczenie

Jakie są najczęstsze przyczyny grypy?

Wirus grypy typu B atakuje tylko ludzi, podczas gdy wirus grypy typu A rozprzestrzenia się również wśród zwierząt, przede wszystkim świń i ptaków. Ponadto pierwsza infekcja cechuje się mniejszą zmiennością genetyczną, co sprawia, że łatwiej jest przewidzieć dominujące szczepy i przygotować szczepionki. Co ważne, ma ona łagodniejszy przebieg, a także wiąże się z mniejszym ryzykiem powikłań, takich jak niewydolność wielonarządowa, czy zapalenie płuc.

Oba wirusy atakują głównie w okresie jesienno-zimowym, należy jednak zauważyć, że epidemia grypy typu B zazwyczaj występuje lokalnie. Do czynników sprzyjających rozprzestrzenianiu wirusa zaliczamy:

warunki środowiskowe,

bliski kontakt z zakażonymi,

nieprzestrzeganie higieny.

Ile rozwija się grypa?

Od zakażenia do wystąpienia objawów zwykle mija 1-4 dni. Dolegliwości pojawiają się nagle, a okres zakaźności trwa 3-5 dni. Ze względu na dynamiczny rozwój infekcji ważne jest wczesne postawienie diagnozy i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Do typowych objawów grypy wirusowej zaliczamy wysoką gorączkę, dreszcze, zmęczenie, ból głowy, mięśni i stawów. Może im towarzyszyć suchy kaszel, ból gardła i katar. Grypa typu B może prowadzić do duszności, czy zaostrzenia istniejących chorób przewlekłych. Diagnostyka wymaga wykluczenia zapalenia oskrzeli, przeziębienia, COVID-19, czy bakteryjnego zapalenia gardła. W tym celu wykonuje się szybkie testy grypowe (RIDT), polegające na bezpośrednim wykryciu białek wirusów grypy A i B. Zastosowanie znajduje również metoda RT-PCR, badania serologiczne, czy wymaz z nosa lub gardła.

Kto jest bardziej narażony na grypę?

Kluczowe znaczenie mają działania zapobiegawcze, takie jak szczepienia i dbanie o higienę osobistą.

Brak wcześniejszego kontaktu z danym szczepem sprawia, że organizm nie wytworzył jeszcze przeciwciał gotowych do walki z patogenami. To oznacza, że nawet osoby zaszczepione mogą zachorować na grypę, jeśli będą miały kontakt z nowymi szczepami.

Osoby z obniżoną odpornością są bardziej narażone na zakażenie wirusem grypy typu B. Do tej grupy należą:

dzieci poniżej 5 roku życia,

osoby starsze,

kobiety w ciąży,

osoby zmagające się z cukrzycą, astmą lub chorobami układu krążenia.

Grypa typu B – leczenie

Sposób postępowania zależy od wieku pacjenta, nasilenia objawów i chorób współistniejących. W przypadku wirusa grypy typu B wprowadza się leczenie objawowe, polegające na stosowaniu środków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. Wskazany jest również odpoczynek, nawadnianie organizmu i przestrzeganie zdrowej diety. Przy suchym kaszlu warto sięgnąć po syrop łagodzący podrażnienia błony śluzowej jamy ustnej, z kolei mokry kaszel wymaga przyjmowania leku mukolitycznego, upłynniającego lepką i gęstą wydzielinę. W przypadku kataru dobrze sprawdzą się aerozole nawilżające lub inhalacje z soli fizjologicznej. Jeśli grypa typu B ma ciężki przebieg, lekarz może zdecydować o wprowadzeniu leku przeciwwirusowego. Zazwyczaj stosuje się inhibitory neuraminidazy lub baloksawir marboksyl. Jeśli dojdzie do powikłań, konieczna jest antybiotykoterapia (przy infekcji bakteryjnej), a nawet hospitalizacja.

Grypa typu B – profilaktyka

Kluczową rolę odgrywa szczepienie przeciwko grypie. Zaleca się je wszystkim osobom powyżej 6 miesięcy życia, a zwłaszcza osobom starszym, kobietom w ciąży, pacjentom z chorobami przewlekłymi i dzieciom. Dodatkowe działania profilaktyczne obejmują:

częste mycie rąk wodą z mydłem,

unikanie bliskiego kontaktu z osobami zakażonymi,

stosowanie maseczek ochronnych w okresie wzmożonych zachorowań.

Grypa typu B, chociaż mniej groźna niż typ A, nadal poważnie zagraża zdrowiu publicznemu. Szybka diagnostyka, odpowiednie leczenie i właściwa profilaktyka znacząco zmniejszają liczbę zachorowań i ryzyko powikłań.