Co to są guzki reumatoidalne — jak wyglądają i jak je leczyć?

Guzki reumatoidalne — wygląd

Guzki reumatoidalne występują nawet u 20-25% osób z RZS. Najczęściej pojawiają się w stawach narażonych na urazy, podrażnienia i ucisk. Zmiany są przesuwalne i wyraźnie odgraniczone. Guzki reumatoidalne u dzieci, podobnie jak i osób dorosłych, często rozwijają się na łokciach i piętach, ale nierzadko obserwuje się je na potylicy, biodrach, ścięgnie Achillesa, czy kości krzyżowej.

Twarde guzki zazwyczaj rozwijają się pod skórą, ale niekiedy obserwuje się w narządach wewnętrznych. Osiągają wielkość od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Guzki stawowe zwykle są okrągłe lub podłużne. W większości przypadkach nie powodują dolegliwości bólowych, ale zdarza się, że pojawiają się owrzodzenia, infekcja, czy ucisk na okoliczne nerwy.

Guzki reumatoidalne — jaki lekarz?

Aby określić charakter guzków, należy wykonać biopsję, podczas której pobiera się fragment tkanki do badania histopatologicznego. W ten sposób można je odróżnić od włókniaków, tłuszczaków i zmian złośliwych. Podskórne guzki stanowią jeden z objawów dny moczanowej, tocznia rumieniowatego układowego, czy ziarniniaka obrączkowatego. Nie powinniśmy ich więc lekceważyć. Jeśli zauważymy guzki reumatoidalne na palcach, zgłośmy się do lekarza rodzinnego. Po postawieniu diagnozy skieruje nas do reumatologa.

Zmiany degeneracyjne

Guzki Heberdena to jeden z częstych objawów choroby zwyrodnieniowej stawów. Narośla kostne występują w obrębie stawów międzypaliczkowych. Zwykle nie powodują bólu, ale mogą przyczyniać się do deformacji dłoni. Stanowią one nie tylko problem natury estetycznej, lecz także znacząco obniżają jakość życia pacjenta. Guzki Heberdena utrudniają pisanie, szycie, zapinanie guzików, czy używanie telefonu komórkowego. Leczenie ma charakter objawowy, a jego zaniechanie grozi poważnymi dolegliwościami, a nawet niepełnosprawnością.

Jak leczy się guzki reumatoidalne?

Nie ma jednego, uniwersalnego medykamentu, który trwale wyeliminowałby dolegliwości. Odpowiednie środki mogą jednak złagodzić ból, zniwelować stan zapalny i spowolnić postęp reumatoidalnego zapalenia stawów. Farmakoterapia polega najczęściej na:

iniekcji kortykosteroidami,

stosowaniu medykamentów z siarczanem chondroityny,

przyjmowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych (w postaci zastrzyków lub doustnej).

W przypadku wystąpienia powikłań zaleca się leczenie chirurgiczne. Należy jednak liczyć się z ryzykiem nawrotu.

Reumatoidalne zapalenie stawów – czym jest?

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) ma podłoże autoimmunologiczne, co oznacza, że układ odpornościowy traktuje własne komórki i tkanki jako obce, w związku z tym zaczyna je atakować. Do czynników ryzyka zaliczamy:

płeć (chorobę częściej rozpoznaje się u kobiet),

otyłość,

palenie papierosów,

uwarunkowania genetyczne,

długotrwały stres,

niedobory odporności,

zła dieta (uboga w błonnik i kwasy tłuszczowe omega-3),

długotrwały kontakt z azbestem lub krzemem.

Reumatoidalne zapalenie stawów — diagnoza i leczenie

Aby postawić diagnozę, lekarz przeprowadzi wywiad i zleci

RTG stawów,

badanie płynu stawowego,

badania laboratoryjne (morfologia krwi z rozmazem, RF, OB, CRP, fibrynogen).

Sposób postępowania zależy od objawów i czasu trwania schorzenia. Kluczową rolę odgrywają leki modyfikujące przebieg choroby. Farmaceutyki mogą mieć podłoże biologiczne lub niebiologicznego. Do tych drugich zaliczamy leflunomid.sulfalazynę, metotreksat, sole złota, czy chlorochininę.

Maksymalne działanie można zaobserwować najwcześniej po 3 miesiącach systematycznego przyjmowania. Medykamentu są zazwyczaj dobrze tolerowane przez organizm. Z kod najpopularniejsze leki biologiczne to Etanerecept, Abatarecdpt, czy Rituximab. Nie tylko łagodzą objawy, lecz także chronią przed uszkodzeniem nerwôw. W razie potrzeby stosuje się również niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) i glikokortykosteroidy.