Choroba Addisona – diagnoza, objawy i proponowane badania

Czym jest niedoczynność kory nadnerczy?

Choroba Addisona spowodowana jest długotrwałym niedoborem hormonów wytwarzanych przez korę nadnerczy i zgodnie ze statystykami częściej zapadają na nią kobiety niż mężczyźni. By uzupełnić braki, osoba dotknięta tym schorzeniem musi do końca życia przyjmować substytutu naturalnych kortykosteroidów, mineralokortykosteroidów i androgenów. Choroba Addisona u większości pacjentów jest wynikiem zapalenia kory nadnerczy, jednak może być również spowodowana innymi schorzeniami – gruźlicą, zakażeniami i nowotworem.

Czy objawy choroby Addisona są poważne?

Pierwotna niedoczynność kory nadnerczy może prowadzić do hipoglikemii, dlatego częstym objawem tego schorzenia jest ogólne osłabienie i powtarzające się epizody utraty przytomności. U osób dotkniętych chorobą obserwuje się również spadek siły mięśniowej i ogólne pogorszenie wydolności. Niedoczynność kory nadnerczy nierzadko prowadzi do anemii spowodowanej brakiem apetytu i utratą wagi. Objawy mają charakter nie tylko fizykalny, ale też psychologiczny. Chory staje się drażliwy, brak mu chęci do życia, przez co istnieje spore ryzyko wystąpienia depresji. Wśród innych objawów choroby Addisona wskazuje się m.in.:

biegunkę,

niedociśnienie tętnicze,

przebarwienia skóry,

zaburzenia cyklu miesiączkowego,

hiperkalcemię,

cierpnięcie rąk i nóg.

W jaki sposób diagnozuje się chorobę?

W diagnostyce niedoczynności kory nadnerczy przydatne są badania laboratoryjne. Pozwalają one na wykrycie podwyższonego stężenia mocznika i kreatyniny oraz nadmiernej ilości jonów potasu w surowicy krwi. Jeśli pacjent przez długi czas zmagał się z brakiem apetytu, istnieje spore ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Choroba Addisona powoduje również obniżenie liczby granulocytów przy jednoczesnym podwyższeniu limfocytów, monocytów i eozynofilii.

Poza badaniami laboratoryjnymi zaleca się wykonanie RTG, USG i TK. Obrazują one charakterystyczne zwapnienia oraz stany zapalne. Kolejną metodą diagnostyki jest tzw. test pobudzania tetrakozaktydem, w celu określenia poziomu kortyzolu. Jeśli po podaniu polipeptydu, nerki nie zaczynają produkować naturalnego hormonu, wówczas u pacjenta stwierdza się chorobę Addisona.

Jak wygląda leczenie niedoczynności kory nadnerczy?

Jego głównym celem jest pobudzenie produkcji hormonów, zgodnie z naturalnym trybem, przez co stosowane leki podaje się w określonych godzinach i dawkach. Farmakoterapia opiera się przede wszystkim na kortykosteroidach, które pacjent musi przyjmować dwa bądź trzy razy dziennie, rano i po południu. Zalecane dawki to 20 mg i 10 mg. Uzupełnieniem leczenia są mineralokortykoidy, przyjmowane zgodnie z indywidualnymi potrzebami i stanem zdrowia konkretnej osoby. U kobiet z długotrwałym osłabieniem można wdrożyć dodatkowo androgeny, przy czym maksymalna dawka to 25 mg/dobę.

Czy niedoczynność kory nadnerczy jest uleczalna?

Niestety, nie. Niedoczynność kory nadnerczy to przewlekła choroba, która wymaga stałego przyjmowania leków. Należy pamiętać, że konieczne jest branie wszystkich przepisanych środków w odpowiednich porach dnia i właściwych dawkach. Nieleczona choroba Addisona prowadzi do śmierci. Odpowiednia terapia i stała opieka lekarza z pewnością pozwolą na złagodzenie objawów tego schorzenia.

Niedoczynność kory nadnerczy, tak jak każda przewlekła choroba, wymaga odpowiedniego leczenia i dostosowania stylu życia do potrzeb i ograniczeń organizmu. Nie należy jednak obawiać się, iż schorzenie to znacząco utrudni wykonywanie codziennej aktywności. Warto pamiętać o regularnych badaniach i przestrzeganiu zasad dawkowania leków.